Od 1 lipca 2019 w firmach zatrudniających ponad 250 pracowników pojawią się Pracownicze Plany Kapitałowe (PPK), które w założeniach mają być dobrowolnym system długoterminowego oszczędzania, podnoszącym bezpieczeństwo finansowe pracowników. Jest to system solidarny, który pieniędzmi zasilają trzy strony: pracownik i pracodawca, którzy wpłacają składki, oraz państwo, które płaci składkę powitalną i dopłatę dodatkową, w każdym roku oszczędzania.

Podstawowa składka pracownika w PPK to 2 proc. podstawy składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, czyli praktycznie płacy brutto. Może ona być dobrowolnie podniesiona przez pracownika o kolejne 2 proc. podstawy składek (czyli wówczas w sumie wyniesie 4 proc.). Jednocześnie uczestnik PPK, którego miesięczne wynagrodzenie uzyskiwane z różnych źródeł, będzie równe lub niższe niż 120 proc. minimalnego wynagrodzenia (czyli obecnie 2,7 tys. zł) – będzie mógł dokonywać wpłaty podstawowej niższej niż 2 proc., ale nie mniejszej niż 0,5 proc.

Podstawowa składka pracodawcy w PPK wynosi 1,5 proc. wynagrodzenia pracownika. Pracodawca będzie mógł jednak zadeklarować w umowie o zarządzanie PPK dokonywanie wpłaty dodatkowej w wysokości do 2,5 proc. podstawy składki miesięcznie.

Płacona przez państwo tzw. składka powitalna wynosi natomiast 250 zł, natomiast roczna dopłata dodatkowa – 240 zł.

Jednocześnie jednak koszty programu PPK – zgodnie z ustawą do 0,6 proc. aktywów netto (czyli środków zgromadzonych na koncie pracownika) – potrącane będą ze składek i dopłaty. Oznacza to, że z roku na rok kwota opłaty „za zarządzanie” będzie rosła.

W założeniu PPK to program dobrowolny. Choć pracownik będzie przypisany do niego automatycznie, to będzie mógł zrezygnować w dowolnym momencie. Rezygnacja możliwa będzie na podstawie pisemnej deklaracji złożonej u pracodawcy. Przy czym istnieje możliwość ponownego powrotu do programu.

Jednocześnie pracodawca ma co 4 lata informować pracownika, który złożył deklarację o rezygnacji z dokonywania wpłat do PPK, o ponownym dokonywaniu wpłat. Oznacza to, że jeśli pracownik będzie chciał zrezygnować z dokonywania wpłat do PPK, to co 4 lata będzie musiał składać stosowną deklarację.

Pieniądze zgromadzone w PPK zostaną wypłacone uczestnikom po osiągnięciu 60. roku życia (ten sam wiek dla kobiet i mężczyzn wprowadzono zgodnie z zasadami równego traktowania w odniesieniu do dobrowolnych systemów zabezpieczenia emerytalnego pracowników).

Jeśli uczestnik PPK po osiągnięciu 60. roku życia zdecyduje o wypłacie zgromadzonych środków, to 25 proc. zostanie mu wypłaconych jednorazowo, a pozostałe 75 proc. zostanie wypłaconych w co najmniej 120 miesięcznych ratach (10 lat).

Po osiągnięciu 60. roku życia będzie też można wnioskować o wypłatę pieniędzy z PPK w formie świadczenia małżeńskiego. Natomiast wcześniej – wykorzystać ich część w przypadku poważnego zachorowania pracownika, jego małżonka lub dziecka, ewentualnie na sfinansowanie wkładu własnego do kredytu przy zakupie mieszkania lub domu. Więcej o tych możliwościach napiszemy w wkrótce.