Obowiązująca od połowy ubiegłego roku unijna tzw. dyrektywa wdrożeniowa (2014/67/WE) w sprawie egzekwowania dyrektywy dotyczącej delegowania pracowników (96/71/WE) okazała się być pretekstem, by pracowników naszego zakładu wysyłanych do fabryki PSA w słowackiej Trnawie, wcale nie wysłać na delegację (czyli delegować), lecz odpowiednio zmienić im umowy i warunki pracy. Oczywiście chodzi – jak zazwyczaj w takich przypadkach – o pieniądze, które można „zaoszczędzić”, czy raczej wyjąć z kieszeni pracowników.

Przede wszystkim nie płacąc diet. Pracownikowi delegowanemu – czyli wysłanemu do pracy poza stałe miejsce zatrudnienia, zarówno w kraju, jak i zagranicą – przysługuje ona za każdy dzień przebywania w delegacji. W przypadku Słowacji są to 43 euro (ok. 182 zł) dziennie i co ważne jest to kwota wolna od podatku. Słowem całe 43 euro pracownik dostaje „na rękę”, a dodatkowo diety nie są doliczane do przychodów (nie zwiększają podstawy opodatkowania i nie są wykazywane w PIT). Osoby ze zmienionymi warunkami umowy zamiast diet mają otrzymywać „bonus” w wysokości 30 euro dziennie. Jak zatem łatwo policzyć będą tracić 13 euro (ok. 55 zł) dziennie. Jednak miesięcznie różnica ta wynosi ok. 1.650 zł „na rękę”. Przeliczając na kwoty brutto – gdyż tak podawane są zarobki – byłoby to już blisko 2,4 tys. zł.

Ponadto „bonus” stanowiący dodatkowy składnik wynagrodzenia zwiększa podstawę opodatkowania, a tym samym wysokość zarobków uwzględnianą przy przyznawaniu świadczeń z funduszu socjalnego. Tym samym „bonus” – w odróżnieniu od diety delegacyjnej, która składnikiem wynagrodzenia nie jest – sprawi, że otrzymujące go osoby będą spadać w progach dochodowych ZFŚS, a tym samym otrzymywać niższe świadczenia wypłacane z funduszu.

Warto także pamiętać, że mieszkanie i żywienie się poza domem – co samo z siebie ma miejsce gdy wyjeżdżamy za granicę – wiąże się z wyższymi kosztami, które mogą pochłonąć sporą część „bonusa” (i właśnie dlatego pracownikom wysyłanym w delegację przysługują diety) A przecież nie wolno też zapominać o trudnych do wycenienia uciążliwości związanej z rozłąką z bliskimi...

Dlatego też zanim pracownik zdecyduje się podpisać przygotowane przez dyrekcję porozumienie zmieniające warunki płacy (i pracy, choć ta nie jest wymieniona w tytule), a tym samym wyrazić zgodę na pracę przez kilka miesięcy za południową granicę powinien sobie policzyć – najlepiej z kalkulatorem w ręku – ewentualne plusy i minusy takiego rozwiązania. Dobrze także wcześniej skonsultować taką decyzję z najbliższymi, zaś poszczególne zapisy umowy wyjaśnić ze związkowym prawnikiem. Żadnego dokumentu – a już na pewno zmiany warunków umowy o pracę – nie trzeba i nie należy podpisywać od ręki. Bowiem po pochopnym złożeniu podpisu można tego gorzko żałować oraz być zmuszonym do dochodzenia swoich praw przed sądem.