Dziesięciodniowa wspólna walka przeciwko rządowym planom likwidacji czterech kopalń Kompanii Węglowej oraz w obronie tysięcy miejsc pracy w naszych miastach pokazała, że działając wspólnie i solidarnie możemy osiągnąć wiele. Nie tylko zapewnić dalsze istnienie polskiego górnictwa, ale również doprowadzić do rozwiązania licznych w ostatnich latach problemów pracowniczych.

Podkreślili to również liderzy wszystkich ogólnopolskich central związkowych, przypominając, że podpisane 17 stycznia 2015 porozumienie dotyczące Kompanii Węglowej jest nie tylko dopiero początkiem rozmów i negocjacji na temat polskiego górnictwa, ale powinno również zapoczątkować rzetelny dialog społeczny we wszystkich branżach. Jednocześnie zwrócili się do premier Kopacz o natychmiastowe rozpoczęcie negocjacji dotyczących m.in. umów śmieciowych, wieku emerytalnego, emerytur pomostowych, licznych patologii w agencjach pracy czy elastycznych form pracy, czyli postulatów, które zostały zgłoszone przez stronę związkową podczas wrześniowych protestów 2013.

Wówczas to ulicami Warszawy przeszła ponad 200-tysięczna – największa od 1989 – demonstracja, protestujących przeciwko antypracowniczej polityce rządu, ówczesnego premiera Tuska. Wśród demonstrantów była wtedy liczna grupa związkowców Solidarności GMMP. Natomiast mieszkańców naszego miasta nie zabrakło w czasie ostatniego (piątek 16 stycznia 2015) protestu przed gliwickim Urzędem Miejskim w obronie kopalni Sośnica-Makoszowy.

NSZZ Solidarność GMMP zawsze pamięta o słowach św. Jana Pawła II, że „solidarność to jeden i drugi (...) nigdy jeden przeciw drugiemu”. Dlatego też, choć stale podkreślamy, że dialog społeczny jest najlepszym i najskuteczniejszym sposobem rozwiązywania problemów, to zawsze jesteśmy gotowi do walki. Jeśli bowiem rządzący nie chcą uznawać siły merytorycznych argumentów, to sami zmuszają społeczeństwo do sięgnięcia po argument siły i przenoszą dialog na ulice. Wtedy często padające podczas gliwickiej manifestacji hasło „Na Warszawę!” może stać się samospełniającą przepowiednią.

Zawsze pozostanie jednak pytanie, dlaczego do zapisanego w Konstytucji RP, jako podstawa ustroju gospodarczego, dialogu społecznego coraz częściej trzeba doprowadzać ulicznymi manifestacjami?