Każdy pracownik wychowujący dziecko, które nie ukończyło roku ma prawo – zgodnie z art. 182³ Kodeksy Pracy – do dwóch tygodni urlopu ojcowskiego. Udzielany jest on na pisemny wniosek pracownika będącego ojcem składany w terminie nie krótszym niż 7 dni przed rozpoczęciem korzystania z urlopu. Co ważne pracodawca musi taki wniosek uwzględnić, czyli nie może – podobnie jak w przypadku macierzyńskiego – odmówić udzielenia urlopu.

Jednocześnie, o czym niestety pracodawcy często zapominają, przy korzystaniu z urlopu ojcowskiego mają zastosowanie przepisy art. 1832 Kodeksu Pracy, zgodnie z którym powracający z „ojcowskiego” pracownik powinien otrzymywać „wynagrodzenie za pracę, jakie otrzymywałby, gdyby nie korzystał z urlopu”. Innymi słowy fakt korzystania z urlopu ojcowskiego nie może mieć najmniejszego wpływu na stałe składniki wynagrodzenia, w tym premie. Zatem pracownik po urlopie ojcowskim powinien otrzymać taką samą premię, jak osoba z takiego urlopu nie korzystająca. Nie ważne przy tym, czy z własnego wyboru, czy z przyczyn obiektywnych (gdyż po prostu nie jest ojcem). Urlop bowiem – jak sama nazwa wskazuje – to nie to samo, co usprawiedliwiona nieobecność w pracy.

Dlatego też przy skutkującej wysokością premii ocenie pracownika w żadnym wypadku nie może być traktowany tak samo jak „chorobowe” – i to bez względu na to co pracodawca zapisał w zasadach premiowania. Zgodnie bowiem z art. 18 Kodeksu Pracy postanowienia zakładowych aktów prawa pracy nie mogą być mniej korzystne dla pracownika, niż przepisy prawa pracy. Jeśli natomiast są, to z mocy prawa są nieważne.