Nieco niedocenianym zakresem standardów BHP jest zapewnianie pracownikom bezpiecznej i szybkiej ewakuacji w sytuacji, gdy zwalczaniem zagrożenia musz? się już zaj?ć strażacy, ratownicy lub saperzy. Niechęć do dbania o drogi ewakuacyjne może brać się z naszej ułańskiej fantazji (wszak szwoleżerowie pod Samosierr? o żadnej ewakuacji nie my?leli) oraz faktu, że przeważaj?ca większo?ć z nas wszelkiego rodzaju katastrofy widuje (na szczę?cie) tylko w telewizji. Gdy jednak do takiej katastrofy dojdzie, to brak możliwo?ci szybkiego opuszczenia zagrożonego obszaru potęguje liczbę ofiar. Tak było zarówno na Titanicu, maj?cym za mało łodzi ratunkowych, jak i w katowickiej hali targowej, gdzie jedno z wyj?ć awaryjnych było zamknięte na kłódkę, aby... ułatwić zadanie ochronie!

Nie wiadomo natomiast, komu i co miał ułatwiać w naszym zakładzie brak, wymaganego przez prawo, drugiego wyj?cia ewakuacyjnego z jednego z pomieszczeń socjalnych? Bo trudno uwierzyć, że dla „klasycznej jedno?ci” miejsca i czasu ewakuacji złamano przepisy, stwarzaj?c potencjalne (na szczę?cie o niewielkim prawdopodobieństwie) zagrożenie dla życia pracowników. Niestety społeczni inspektorzy pracy podobne przykłady mog? mnożyć. Tylko w ostatnich kilkunastu miesi?cach wykryto m.in. niesprawne o?wietlenie awaryjne drogi przeciwpożarowej, niewła?ciwe oznaczenie dróg ewakuacyjnych oraz zatarasowane przej?cia. Tymczasem szukanie po omacku (bo o?wietlenie awaryjne nie działa, a główne zasilanie odł?czyli – zgodnie z procedur? – strażacy) Ľle oznaczonej drogi ewakuacyjnej przez drzwi, których nie ma, sprawnego opuszczenia miejsca zagrożenia raczej nie rokuje. I to nawet bez dodawania przełożonego, który własnym ciałem (dosłownie) będzie blokował ewakuację, gdyż ustalił, że alarm przeciwpożarowy jest fałszywy. A taki przypadek też swego czasu miał miejsce w naszym zakładzie.

Dlatego dbaj?c o jak najbezpieczniejsze warunki pracy warto również zadbać o drogi ewakuacyjne. I to nie tylko dlatego, że – jak uczono dawniej w wojsku – tyły należy mieć zawsze zabezpieczone, ale także po to by zawsze można było spojrzeć w oczy własnemu odbiciu w lustrze podczas porannej toalety.