Rozwi?zywanie równania z wieloma niewiadomymi i dodatkowo z mocno niestabilnymi (a już na pewno zmiennymi) danymi przypominaj? obecne negocjacje płacowe. Nic zatem dziwnego, że ich dotychczasowe rezultaty s? niewielkie. Dyrekcja ogranicza się do przedstawiania danych o fatalnej sytuacji finansowej GM w ogólno?ci, a naszego zakładu w szczególno?ci. Je?li jednak pamięta się, że nasza fabryka została wybudowana od fundamentów, a prace inwestycyjne cały czas trwaj?, to raczej nie powinno dziwić, że nie s? zamortyzowane. Nie zmienia to faktu, że brak planów produkcyjnych i stabilnych perspektyw rynkowych sprawia, że rozmowy o pieni?dzach dla załogi s? – delikatnie mówi?c – mało konkretne.

Podczas ostatniej tury negocjacji strona zwi?zkowa zaproponowała zagwarantowania (na pi?mie) utrzymania w przyszłym roku na dotychczasowym poziomie premii FCP oraz odpisów na fundusz socjalny. Kosztów kryzysu (czy tez spowolnienia gospodarczego, jak twierdz? optymi?ci) nie wolno przerzucać na rodziny najsłabsze ekonomicznie, a to wła?nie one w największym stopniu korzystaj? ze ?wiadczeń socjalnych. Wymaga tego zwykła ludzka solidarno?ć.

Powołuj?c się na kryzys i załamanie się rynku motoryzacyjnego przedstawiciele dyrekcji zaczęli przestrzegać przed „niemożno?ci? utrzymania obecnego poziomu zatrudnienia”, czyli zwolnieniami, mówi?c po ludzku. Tym samym powróciła – poruszana przez Solidarno?ć GM MP od dłuższego czasu – sprawa dodatkowych (ponad kodeksowych) odpraw dla odchodz?cych pracowników. Wzorce można w tym wypadku czerpać z innych zakładów GM Europe. Przykładowo w Bochum od lat wszystkie zwalniane osoby otrzymuj? solidne (np. 24-miesięczne przy 10 latach stażu pracy) odprawy.

O ile na temat płac (a szczególnie ich podwyżki) przedstawiciele dyrekcji głównie interesuj?co milczeli, to strasznie wymowni byli, gdy rozmowy zahaczyły o zmiany w prawie pracy. Jednym z postulatów było np. wprowadzenie instytucji czasowych bezrobotnych, czyli osób, które oficjalnie będ?c pracownikami nie musiałby pracować, a na ich wypłatę składałaby się firma i budżet państwa. Nie wnikaj?c w sensowno?ć takiego rozwi?zania warto zwrócić uwagę, że akurat na zmianę prawa to ani dyrekcja, ani zakładowe organizacje zwi?zkowe wpływ maj? – delikatnie mówi?c – znikomy. Możliwo?ci zgłaszania ustaw, czyli tzw. inicjatywy ustawodawczej, nie ma nawet Komisja Trójstronna, w której zasiadaj? reprezentanci zwi?zków zawodowych i organizacji pracodawców. A nawet jakby miała, to i tak decyduj?ce słowo należy do posłów. I prezydenta.