Regionalna Sekcja Przemysłu Motoryzacyjnego

Jesieni? ubiegłego roku zwi?zkowcy z zakładów wchodz?cych w skład Regionalnej Sekcji Przemysłu Motoryzacyjnego ?l?sko-D?browskiej Solidarno?ci (obecnie tworzy j? 14 komisji, w tym dwie międzyzakładowe) zadecydowali, że solidarnie domagać się będ? od pracodawców tysi?ca złotych podwyżki. Podczas ostatniego seminarium sekcji podsumowano efekty rozpoczętych wówczas negocjacji płacowych.


Opisuj?cego niekończ?ce się negocjacje płacowe w Fiacie Mariana Sienkowskiego, wiceprzewodnicz?cego Solidarno?ci FAP (pierwszy z prawej) słuchaj? zwi?zkowcy z GMMP: Sławomir Ciebiera i Grzegorz Bacia

W większo?ci firm montażowych wynagrodzenia wzrosły mniej więcej o połowę ż?danej kwoty – czyli ok. 500 zł miesięcznie – natomiast w firmach kooperuj?cych nieco mniej. Cały czas nie zakończyły się jednak rozmowy płacowe w Fiacie, gdzie spornym problemem jest już nie tyle sama wysoko?ć podwyżki – pracodawca proponuje dla każdego zatrudnionego dokładnie 434,78 zł plus 15 proc. premii regulaminowej z wyrównaniem od marca – ale fakt, że kwota ta tylko czę?ciowo ma być wliczona do stawki zasadniczej. Tymczasem to płace podstawowe gwarantuj? pracownikom i ich rodzinom bezpieczeństwo socjalne.

– Brak branżowych układów zbiorowych, które s? standardem w krajach „starej UE” sprawia, że u nas w każdym zakładzie trzeba oddzielnie walczyć o godny poziom płac – mówi Sławomir Ciebiera, przewodnicz?cy motoryzacyjnej sekcji regionalnej. – W takim wypadku tylko solidarne działanie może przynie?ć powodzenie.
Pracodawcy w przypadku podwyżek płac zasadniczych wykazuj? jednak nie tylko przysłowiowego węża w kieszeni, ale wręcz całe stado tych gadów. Jednocze?nie firmy ogromn? inwencję wykazuj? w wymy?laniu dodatków. Zwłaszcza takich, które zachęcaj? do nadgodzin. Słowem pracodawcy przekonuj?, że nie ma pieniędzy na podwyżki, ale nie brakuje ich na nadgodziny. W ten sposób tworzy się system ekonomicznego przymusu do nadliczbowej pracy i sprowadza się pracownika do roli elastycznego dodatku do maszyny oraz planów produkcyjnych. W polskich realiach dodatkowe, konkretne pieni?dze s? bowiem najlepszym argumentem, zwłaszcza przy jednocze?nie mało konkretnych płacach.