Podstawow? sił? każdego zwi?zku zawodowego, podobnie jak innej reprezentacji pracowniczej, jest jego liczebno?ć. Pracownicy oczekuj?cy skutecznej obrony swoich praw powinni zatem do zwi?zku wstępować. Z drugiej jednak strony zwi?zkowcy walcz? o podwyżki dla wszystkich, zatem wielu osobom oszczędno?ć, granicz?ca ze sk?pstwem nakazuje omijać zwi?zkowe biuro. Te sprzeczne postawy doprowadziły do powstania w naszym zakładzie kategorii „kibiców”, którzy wprawdzie zwi?zkowych składek nie płac?, ale ponoć kibicuj? Solidarno?ci w walce o... swoje pieni?dze.

Tylko, że oni nie s? żadnymi kibicami – co wie każdy interesuj?cy się sportem. Kibicem nie jest bowiem osoba, która mecz ogl?da zza płotu stadionu lub z dachu pobliskiego budynku, a relacje z wyjazdowego spotkania „swojej” drużyny czyta na stacji benzynowej, bo tam można prasę przegl?dn?ć za darmo. To s? „prawie kibice”, a prawie – jak uczy reklama znanego piwa – stanowi duż? różnicę. Prawdziwy kibic kupuje bilet na mecz (a nie przeskakuję przez płot) i wspiera swoj? drużynę z trybun. Nie musi mieć klubowego szalika, trzymać sektorówki, ani nawet gło?no oceniać poziomu sędziowania – od tego s? fani. Podobnie jest w przypadku walki o prawa pracownicze. Ich prawdziwy kibic to osoba zasilaj?ca zwi?zkowe szeregi. On sam nie musi toczyć sporów, negocjować i protestować, od tego s? zwi?zkowi działacze. Ale powinien ich przynajmniej realnie wspierać walcz?cych o jego prawa i pieni?dze, a nie tylko trzymać kciuki i to tak, żeby GL nie widział.