Podczas okresowej oceny pracowników przełożeni nad wyraz często „zapominaj?” o kategoriach A1 i B1 i wytycznych okre?laj?cych kryteria poszczególnych ocen. Tym samym pracownik na dłuższym zwolnieniu (powiedzmy 45 dni) l?duje w?ród najniżej ocenionych z kategori? A, nawet jak nie obejmuje go żaden z regulaminowych kryteriów tej oceny! Może nie mieć żadnej akcji koryguj?cej, ostatni konflikt wywołał w przedszkolu odmawiaj?c jedzenia grysiku na mleku, dokładno?ć ma benedyktyńsk?, a wydajno?ć stachanowsk? i mimo to nie tylko jest całkowicie pozbawiany premii na sze?ć miesięcy, to jeszcze na parę lat blokuje się mu przej?cie na wyższe stopnie w widełkach. Żadnym wytłumaczeniem nie może być tutaj jego długie zwolnienie. Kryteria premiowania mówi? jasno, ocena A przyznawana jest dopiero gdy pracownik ma „66 i więcej (ponad 60 proc.) straty dni roboczych”. Takiego zapisu w żaden sposób nie można interpretować rozszerzaj?co.

Dlatego wszelkie naruszanie (lub naci?ganie) kryteriów ocen należy jak najszybciej zgłaszać zwi?zkowcom, a od najniższych ocen najlepiej się odwołać.

Problem zaniżania ocen – a tym samym premiowych „oszczędno?ci” – dotyczy nie tylko najniższych kategorii. Od lat przełożeni wprowadzili nieformaln? dodatkow? ocenę (w rodzaju studenckiego 3,5) nazywaj?c j? „mocne C”. Jest to niby więcej niż C, ale jedynie w kategoriach moralnych, niczym przysłowiowy już u?cisk dłoni prezesa. Je?li taki dodatkowy próg jest konieczny, to niech będzie to „cieniutkie D”. Niby mniej niż „czwórka”, ale z wyższ? premi?.