Zwolnienia lekarskie bywaj? wykorzystywane przez pracowników niezgodnie z przeznaczeniem. Zdarza się, że pracownicy, ostrzeżeni przez pracodawcę lub współpracowników o możliwo?ci wypowiedzenia umowy o pracę, bior? zwolnienie lekarskie. Czy takie zwolnienie daje pracownikowi pełn? ochronę przed wypowiedzeniem umowy o pracę?

Zgodnie z zasad? wyrażon? w art. 41 kodeksu pracy, pracodawca nie może wypowiedzieć umowy o pracę w czasie urlopu pracownika, a także w czasie innej usprawiedliwionej nieobecno?ci pracownika w pracy, jeżeli nie upłyn?ł jeszcze okres uprawniaj?cy do rozwi?zania umowy o pracę bez wypowiedzenia. Przepis ten jest powszechnie rozumiany jako stanowi?cy ochronę przed wypowiedzeniem w przypadku choroby pracownika i przebywania na zwolnieniu lekarskim.

Należy jednak zwrócić uwagę, że przesłank? ochrony jest nieobecno?ć pracownika w pracy z przyczyn usprawiedliwionych, a nie sama choroba. Z tego powodu pracownik, który stawił się do pracy i ?wiadczył pracę, a następnie wykazał, że w dniu wypowiedzenia był niezdolny do pracy wskutek choroby, nie podlega ochronie przed wypowiedzeniem (wyrok SN z dnia 14 paĽdziernika 1997 r., I PKN 322/97). Pocz?tek okresu ochronnego rozpoczyna się od chwili przerwania pracy wskutek wyst?pienia objawów chorobowych oraz nieobecno?ci pracownika w pracy.

Nie zawsze jednak pracownikowi, który przebywa na zwolnieniu lekarskim i stawi się do pracy, będzie można skutecznie wręczyć wypowiedzenie umowy o pracę. Ochronie będzie podlegał pracownik, który stawi się do pracy w innym celu niż wykonywanie obowi?zków służbowych, np. jeżeli będzie chciał jedynie dostarczyć zwolnienie lekarskie pracodawcy. Ze względu na ochronę przewidzian? w art. 41 k.p. nie jest obojętne, czy pracownik otrzymał wypowiedzenie umowy o pracę w czasie, gdy wykonywał pracę, czy też w dniu, w którym pracy nie ?wiadczył, a jedynie przyniósł do zakładu pracy zwolnienie lekarskie (wyrok SN z dnia 17 listopada 1997 I PKN 366/97).

Warto podkre?lić, że art. 41 nie chroni pracownika przed rozwi?zaniem umowy o pracę bez wypowiedzenia, zarówno z winy, jak i bez winy pracownika. Rozwi?zanie umowy o pracę bez winy pracownika może nast?pić dopiero po upływie okresów ochronnych przewidzianych w art. 53 k.p., które w skrajnych przypadkach mog? trwać nawet do 9 miesięcy. Zgodnie z art. 53 k.p. pracodawca może rozwi?zać umowę o pracę z pracownikiem niezdolnym do pracy wskutek choroby, jeżeli upłynie ł?czny okres pobierania z tego tytułu wynagrodzenia i zasiłku oraz pobierania ?wiadczenia rehabilitacyjnego przez pierwsze trzy miesi?ce.

Pracodawca ma również możliwo?ć rozwi?zania umowy o pracę z winy pracownika, w trybie art. 52 k.p., jeżeli zostan? spełnione przewidziane w nim przesłanki. Kiedy będzie to dopuszczalne? Na przykład w sytuacji wykorzystywania zwolnienia lekarskiego niezgodnie z przeznaczeniem. Podjęcie przez pracownika pracy w okresie korzystania ze zwolnienia lekarskiego spowoduje, że nieobecno?ć pracownika w pracy stanie się nieusprawiedliwiona. Jest to przesłanka do skorzystania przez pracodawcę z możliwo?ci rozwi?zania umowy o pracę bez wypowiedzenia. Warto jednak podkre?lić, iż nie w każdym przypadku wykonywanie dodatkowych czynno?ci przez pracownika będzie kwalifikowane jako niezgodne z przeznaczeniem wykorzystywanie zwolnienia lekarskiego. Ustalenie, że pracownik w czasie zwolnienia lekarskiego uczestniczył w grze sportowej nie wystarcza do przypisania mu ciężkiego naruszenia podstawowych obowi?zków pracowniczych stanowi?cego podstawę do rozwi?zania umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika. Natomiast wykonywanie innej pracy (prowadzenie innej działalno?ci) w czasie zwolnienia lekarskiego może być kwalifikowane jako naruszenie podstawowych obowi?zków pracowniczych, wówczas gdy pracownik swoim zachowaniem przekre?la cele zwolnienia lekarskiego – jak najszybszy powrót do zdrowia i odzyskanie zdolno?ci do wykonywania pracy, przez co narusza interes pracodawcy polegaj?cy na gotowo?ci pracownika do ?wiadczenia pracy i na możliwo?ci korzystania z pracy w pełni sprawnego fizycznie i psychicznie pracownika (wyrok SN z dnia 11 czerwca 2003 I PK 208/02).

[ żródło ] gazetaprawna.pl