W sytuacji gdy pracodawca ustalił pracownikowi krótszy okres wypowiedzenia niż wymagany, umowa o pracę rozwi?zuje się z upływem okresu wymaganego, a pracownikowi przysługuje wynagrodzenie do czasu rozwi?zania umowy.

Zasadę tak? statuuje art. 49 kodeksu pracy, którego celem jest ochrona pracowników przed bezpodstawnym skracaniem wymaganego okresu wypowiedzenia. W przypadku powstania takiej sytuacji, na mocy art. 49 k.p. następuje unieważnienie bezpodstawnie skróconego wypowiedzenia, a umowa o pracę rozwi?zuje się z upływem okresu wymaganego.

Kiedy okres jest krótszy

Zastosowanie okresu wypowiedzenia krótszego niż wymagany może nast?pić w sytuacji, gdy pracodawca błędnie okre?lił staż pracownika i np. zamiast trzymiesięcznego okresu przyj?ł jednomiesięczny.

Pracodawca może również prawidłowo okre?lić długo?ć okresu wypowiedzenia, lecz niewła?ciwie oznaczyć jego końcowy termin, np. na dzień 20 danego miesi?ca – przy okresie wypowiedzenia wynosz?cym 1 miesi?c lub 3 miesi?ce – zamiast na ostatni dzień miesi?ca. I w takich przypadkach okres wypowiedzenia będzie z reguły krótszy niż wymagany.

Przepis art. 49 k.p. ma w konsekwencji rekompensować pracownikowi bezpodstawnie utracone wynagrodzenie. Reguluje on bowiem sytuację, w której pracodawca naruszył wył?cznie przepisy o wypowiadaniu umów o pracę wymagaj?ce zastosowania wła?ciwego okresu wypowiedzenia. Nie dotyczy natomiast innych naruszeń objętych art. 45 par. 1 k.p.

Tylko prawo do wynagrodzenia

Oznacza to, że pracownik jest uprawniony jedynie do rekompensaty utraconego wynagrodzenia za czas do rozwi?zania umowy. Nie ma za? podstaw do zakwestionowania wypowiedzenia umowy o pracę zarówno z przyczyn merytorycznych, jak i formalnych, czego skutkiem mogłoby być uznanie przez s?d pracy bezskuteczno?ci wypowiedzenia, przywrócenia do pracy lub zas?dzenia odszkodowania.

Jeżeli jednak pracodawca, stosuj?c zbyt krótki okres wypowiedzenia, popełni jednocze?nie inne uchybienia, np. dokona wypowiedzenia umowy bez uzasadnionej przyczyny lub nie dopełni wymaganych formalno?ci, to pracownik może także skorzystać z roszczeń okre?lonych w art. 45 par. 1 k.p.

ORZECZNICTWO SˇDU NAJWYŻSZEGO

---

Jeżeli pracownik dochodzi wynagrodzenia przysługuj?cego mu za czas trwania stosunku pracy, którego pozbawił go pracodawca w wyniku bezpodstawnie skróconego okresu wypowiedzenia, to niew?tpliwe do zgłoszenia tego roszczenia nie ma zastosowania art. 264 par. 1 k.p., lecz przepisy o przedawnieniu roszczeń ze stosunku pracy – wyrok SN z 24 stycznia 2002 r., I PKN 16/2001, OSNP 2004/3, poz. 44.

Pracownikowi, któremu wskutek bezpodstawnego odsunięcia od wykonywania pracy w okresie wypowiedzenia umowy o pracę faktycznie skrócono ten okres, przysługuje wynagrodzenie na podstawie art. 49 k.p. – uchwała S?du Najwyższego z 19 maja 1992 r., I PZP 26/92, OSNCP 1993, z. 1-2, poz. 8.

[ żródło ] gazetaprawna.pl