Pracownik naszego zakładu w szatni, parę minut przed rozpoczęciem dniówki przypadkowo – starając się uwolnić rękę zablokowaną w podwiniętym rękawie bluzy roboczej – uderzył dłonią o kant drzwiczek szafki ubraniowej i w efekcie zwichnął staw ramieniowy, jak zdiagnozowano w szpitalu. Wypadek został natychmiast zgłoszony liderowi, jednak powołany przez pracodawcę zespół powypadkowy uznał, że nie był to wypadek w pracy. Z taką oceną nie zgodził się zakładowy Społeczny Inspektor Pracy Marian Kaim, a sąd przyznał mu rację.

Tym samym teraz konieczna jest odpowiednia zmiana protokołu powypadkowego oraz wypłacenie pracownikowi różnicy wynikającej z wyższego chorobowego. W przypadku wypadku przy pracy (lub z nim zrównanego) wynosi ono bowiem 100 proc. wynagrodzenia.

W tej sprawie zespół powypadkowy, w sposób kompletnie niezrozumiały, nie dopatrzył się przyczyny wypadku, choć ta była oczywista – zablokowanie ręki w rękawie bluzy roboczej podczas ubierania wymaganej przepisami odzieży roboczej. Działanie związane z uwolnieniem ręki doprowadziło do uderzenia dłonią o kant drzwiczek szafki ubraniowej. Przyczyna była zatem nagła i zewnętrzna (zablokowanie ręki w podwiniętym rękawie odzieży roboczej), zaś wypadek skutkował urazem ortopedycznym, powodującym dwutygodniową niezdolność do pracy. Zatem spełnione zostały łącznie wszystkie określone w ustawie kryteria wypadku przy pracy, na co zwracał uwagę zakładowy Społeczny Inspektor Pracy w piśmie stwierdzającym niezgodność protokołu powypadkowego ze stanem faktycznym.

Zakładowy SIP jednocześnie stwierdził w nim, iż rzekome niejasności informacji uzyskanych od poszkodowanego pracownika oraz przesłuchanych świadków są bezpodstawne. Świadkowie ci bowiem nie widzieli zdarzenia wypadkowego, a jedynie o nim słyszeli od osób trzecich – i albo źle słuchali, albo źle zapamiętali.

Jednocześnie – co potwierdza utrwalona linia orzecznicza Sądu Najwyższego – zdarzenie któremu ulega pracownik będąc na terenie zakładu pracy należy uznać za wypadek w pracy. Przy czym za wypadek przy pracy należy uznać nie tylko zdarzenia następujące w trakcie samej pracy, ale także zdarzenia występujące w trakcie dokonywania zwykłych czynności pracowniczych, niezbędnych do rozpoczęcia wykonywania pracy, np. przy korzystaniu z szatni, przechodzeniu na własne stanowisko pracy. Wypadek podczas takich czynności pracowniczych należy traktować tak jak wypadek przy pracy w ścisłym znaczeniu.