Podczas toczących się na przełomie maja i czerwca intensywnych rozmów mających na celu wypracowanie rozwiązań dla naszego zakładu w okresie przejściowym, czyli do czasu uruchomienia produkcji nowych modeli strona związkowa wielokrotnie podkreślała, że podstawowym warunkiem jest zagwarantowanie braku przymusowych zwolnień, a tym samym stabilnego zatrudnienia, zapewnienie inwestycji niezbędnych do stabilnej przyszłości zakładu OMP w Gliwicach oraz ustalenie w formie oddzielnego porozumienia jasnych i równych dla wszystkich zasad zapowiadanego czasowego przenoszenia pracowników naszego zakładu do Tychów.

Szukanie oszczędności, szczególnie w kieszeniach załogi, co jest oczywistym celem dyrekcji, musi wiązać się z zapewnieniem pracownikom stabilnego zatrudnienia i przewidywalnych warunków pracy. Dokładnie tak, jak miało to miejsce w niemieckich zakładach Opla, gdzie – w porozumieniu z 29 maja 2018 – zagwarantowano wszystkim zatrudnionym w Rüsselsheim, Kaiserslautern, Eisenach, Dudenhofen i Bochum ochronę przed wypowiedzeniem do 2023, czyli przez pięć lat oraz uzgodniono inwestycje zapewniające przyszłość wszystkich lokalizacji. Oszczędnością jest tam natomiast odroczenie przyszłorocznej podwyżki płac o rok – czyli zamiast od 1 stycznia 2019, zostanie ona wprowadzona w 2020 razem z kolejną wynegocjowaną podwyżką. Zauważmy i podkreślmy: przesunięcie ustalonej podwyżki tylko z jednego roku zapewniło ochronę przed przymusowymi zwolnieniami przez pięć lat!

Poza tym okazało się, że gwarancje zatrudnienia w Grupie PSA są jak najbardziej możliwe i praktykowane (choć dyrekcja OMP od miesięcy twierdziła inaczej). Zatem nic nie stoi na przeszkodzie, by ochrona przed przymusowymi zwolnieniami obowiązywała nie tylko w pięciu niemieckich zakładach Opla, ale również u nas, w Gliwicach.

Jako, że dyrekcja stale naciskała na jak najszybsze (proponując nawet terminy liczone w dniach, które jednak nie zyskały akceptacji i nie obowiązywały) przyjęcie zasad obowiązujących nie tylko w okresie przejściowym, ale także określającego zasady wynagradzania na kolejne dwa lata zaproponowaliśmy – również w tym przypadku opierając się na rozwiązaniach obowiązujących w Niemczech – zawarcie porozumienia ramowego. Zostały by w nim rozstrzygnięte zasadnicze kwestie, zaś pozostałe szczegółowe rozwiązania określone zostałyby w oddzielnych porozumieniach.

Nie było i nie ma bowiem żadnych realnych możliwości wypracowania w 72 godziny – przykładowo – porozumienia płacowego na lata 2021-22. Zwłaszcza, że dla dyrekcji celem jest brak realnych podwyżek w tym czasie, zaś zdecydowaną większość pracowników – a NSZZ Solidarność OMP Gliwice zawsze reprezentuje ich zdanie – interesuje stabilny wzrost płac.

Ostatecznie na negocjacyjnym stole leży obecnie coraz bardziej kompromisowy (już czwarta wersja) związkowy projekt porozumienia ramowego. Równocześnie mocno zaawansowane są rozmowy nad pierwszymi dwoma porozumieniami szczegółowymi dotyczącymi rozwiązań mających ewentualnie obowiązywać w latach 2019-20. Chodzi o czasowe wprowadzenie w tym okresie (i tylko wtedy) dodatkowego poziomu płacowego oraz oszczędności dla pracodawcy liczonych w milionach złotych.

Jednak – co należy raz jeszcze wyraźnie podkreślić – porozumienia te mogą zostać podpisane wyłącznie pod warunkiem zagwarantowania braku przymusowych zwolnień w OMP Gliwice, zapewnienia nowych modeli i inwestycji dla naszego zakładu oraz ustalenie jasnych, równych i sprawiedliwych zasad przenoszenia pracowników z Gliwic do Tychów. Tu musi po prostu obowiązywać zasada konkretnego coś za coś.