Niczym mantrę, czy też raczej zaklęcie powtarza dyrekcja propozycję maksymalnego, do roku, przedłużenia okresu rozliczeniowego. Cały czas nie proponując jednak załodze gliwickiego Opla w zamian żadnych gwarancji stabilności zatrudnienia, czy też warunków pracy.

Tymczasem – o czym już wielokrotnie była mowa w MOPLIKu – samo przedłużenie okresu rozliczeniowego w żaden sposób nie chroni miejsc pracy, ani też nie zapewnia ich stabilności. Co więcej powoduje, że zatrudnienie może być mniejsze, gdyż pozwala taką samą produkcję wykonać w dłuższym czasie przy zmniejszonej obsadzie linii. Dlatego z punktu widzenia pracownika przedłużony okres rozliczeniowy przynosi głównie wyrzeczenia – oznacza często pracę przez sześć dni w tygodniu (łącznie z sobotami) i wszystkie związane z tym uciążliwości, ale bez grosza dodatku za nadgodziny. Przy rocznym okresie rozliczeniowym oraz miesięcznych grafikach praktycznie zawsze za pracę w soboty (a według projektów dyrekcji także w niedzielę) wskazywany byłyby „inny dzień wolny”. Tylko, że czwartek w listopadzie dla normalnych ludzi nie jest równoważny z lipcową sobotą.

Jednocześnie możliwość takiego rocznego kompensowania dniówek sprawia, że przedłużony okres rozliczeniowy zawsze w doskonały sposób chroni zyski firmy. Bowiem praktycznie likwiduje lepiej płatne nadgodziny.

Dlatego też podstawowym warunkiem każdego ewentualnego, czasowego przedłużenia okresu rozliczeniowego zawsze są gwarancje zatrudnienia, czyli po prostu brak przymusowych zwolnień oraz brak outsourcingu miejsc pracy na zewnątrz zakładu.