Potrząsając wirtualnym groszem, czyli podając tendencyjnie wybrane fragmenty swojej propozycji powszechnych i ciągłych zmian w harmonogramach dyrekcja przekonuje, że są one niewyobrażalnie atrakcyjne. Dla pracodawcy z pewnością, ale dla załogi oznaczają przysłowiową zamianę siekierki na kijek i to spróchniały.

Przykładowo za przepracowany zmieniony dzień w harmonogramie pracownikowi ma przysługiwać dodatek w wysokości 25 proc. stawki dziennej. Tymczasem taka przesunięta dniówka powinna być zlecana i rozliczana, jak nadgodziny. Czyli albo z dodatkiem 100 proc., albo dniem wolnym w stosunku 1:1,5. Zatem w przypadku dodatku pracownik ma zgodnie z dyrekcyjną propozycją dostać cztery razy mniej, zaś przy dniu wolnym – o połowę tego, co powinien otrzymać (25 proc. stawki za pół dniówki). Rzeczywiście interes życia.

Co ciekawe ten dodatek ma być wypłacany nie razem z końcem miesięcznego harmonogramu, ale na koniec okresu rozliczeniowego. Czyżby kodeks tego wymagał? Nic z tych rzeczy! Tak zaplanowane zmiany harmonogramów mają jasny cel – obejście obowiązujących przepisów o nadgodzinach i pewnie dlatego mają być tak rozliczane. A przy okazji dyrekcja zakłada, że takich zmian w harmonogramach będzie mogła dokonywać w terminie krótszym niż trzy dni, czyli w sytuacji, gdy obowiązkowych nadgodzin – zgodnie z Regulaminem pracy GMMP – zlecać nie może. Ile wtedy dodatku zamierza zapłacić? 50 proc., choć za sobotnie nadgodziny w naszym zakładzie jest to 100 proc. Pracownik zatem na tej „niebywale atrakcyjnej propozycji” traci zatem i wolny weekend i połowę dodatku.