Pracujące w naszym zakładzie osoby z agencji pracy tymczasowej o światowej nazwie „Biznes Partner”, których tzw. pracodawcą użytkownikiem jest ACG otrzymali wrześniowe wynagrodzenia naliczone tylko za niespełna czterodniowe tygodnie pracy, choć te zgodnie z kodeksem powinny liczyć średnio dni pięć...

Okazało się bowiem, że nie otrzymali oni należnego im wynagrodzenia postojowego, obliczanego zgodnie z art. 81 § 1 Kodeksu pracy za ustalone w naszym zakładzie dni wolne na początku miesiąca, choć byli gotowi do świadczenia pracy. Jednocześnie w ich przypadku nie mogło być mowy o żadnym przesuwaniu dniu roboczych (wolnych zresztą też) na inne miesiące, gdyż obowiązujące ich umowy o pracę przewidują miesięczny okres rozliczeniowy. Zresztą dłuższego przewidywać nie mogą, gdyż umowy te „Biznes Partner” zawiera z nimi właśnie na góra miesiąc.

Oczywiście celem zawierania przez agencję „partnerów biznesowych” krótkich, jednomiesięcznych umów jest obsesyjne dążenie do zwiększania „elastyczności” pracowników rozumianej, jako możliwość ich szybkiego pozbycia się bez wypowiedzenia, w drodze nie przedłużania umów. Najwyraźniej zapomniano jednak, że każdy kij ma dwa końce i miesięczne okresy rozliczeniowe nie pozwalają na roszady dni roboczych po kalendarzu, zaś Kodeks pracy wyraźnie określa zarówno, że praca na cały etat obejmuje przeciętnie pięciodniowy tydzień pracy w przyjętym okresie rozliczeniowym, jak też zasady ustalania liczby dni roboczych. Tych we wrześniu 2015 powinno być 22 i tyle właśnie roboczych dniówek powinien zorganizować pracodawca. Jako, że z tego obowiązku się nie wywiązał – planując pracę tylko na dni 17 – musi zapłacić za pięć dni postoju. Bowiem, jak słusznie zauważa Sąd Najwyższy w swoich wyrokach, wykonywanie pracy jest nie tylko obowiązkiem pracownika, ale także jego prawem. Dlatego też, gdy nie może świadczyć umówionej pracy z przyczyn leżących po stronie pracodawcy należy mu się kodeksowe wynagrodzenie postojowe.

Stając w obronie interesów pracowniczych międzyzakładowa Solidarność wystąpiła w tej sprawie do pracodawcy z pismem o niezwłoczne wypłacenie pracownikom tymczasowym zaległego wynagrodzenia postojowego. Jeżeli wniosek ten nie zostanie uwzględniony cała sprawa trafi na drogę prawną. Wówczas pracodawcy dodatkowo zacznie grozić grzywna zgodnie z art. 282 Kodeksu pracy.