Obowiązująca ostatnio w naszym zakładzie ścisła kontrola zejść z linii produkcyjnej, które mają być skrupulatnie odnotowywane przez przełożonych musi wywoływać poważne zaniepokojenie. Nie chodzi przy tym o sam fakt kontroli pracujących – tego uprawnienia pracodawcy nikt nie podważa – ale związane z tym zbieranie danych osobowych, mogące naruszać dobra osobiste zatrudnionych. A do ich poszanowania zobowiązują firmę przepisy Kodeksu Pracy.

Nie wolno zapominać, że w praktyce kontrolowane są przede wszystkim wyjścia do toalety, co może zostać uznane za zbieranie informacji o stanie zdrowia pracownika oraz dolegliwościach związanych z wiekiem (gdyż rośnie z nim zgorzenie problemami z prostatą). Jednocześnie takie odnotowywanie zejść z linii, będące swoistym monitoringiem – choć kamery zastępuje tzw. czynnik ludzki w postaci lidera – zgodnie z wyrokiem Europejskiego Trybunału Praw Człowieka z 2007 „w jak najmniejszym stopniu powinno ingerować w życie pracowników”. Co więcej będąc w pracy każdy zachowuje konstytucyjne prawa chroniące jego prywatność – przypomniał o tym m.in. Trybunał Konstytucyjny w wyroku z 2002 podkreślając, że zgodnie z Konstytucją RP prawo do prywatności jest nienaruszalne nawet w ustawach ograniczających inne prawa, wydawanych w stanie wojennym i wyjątkowym. Innymi słowy, nawet warunki tak wyjątkowe i ekstremalne jak wojna, nie zezwalają na arbitralne wkraczanie w sferę życia prywatnego! Jednocześnie kodeksowa zasada ochrony godności i innych dóbr osobistych pracownika należy do podstawowych zasad prawa pracy, mających – zgodnie z art. 18 KP – pierwszeństwo nad wszelkim zapisami regulaminowymi.

Dobrze też pamiętać, że udający się do toalety pracownik cały czas jest w pracy – wynika to wprost z obowiązku pracodawcy do zapewniania higienicznych warunków pracy. Do nich także należy – mówiąc obrazowo – możliwość skorzystania z toalety, czy też późniejszego umycia rąk.