Liczne uwagi zgłaszane przez pracowników związkom zawodowym po przedstawieniu projektu kalendarza pracy, a szczególnie nierozerwalnie z nim związany plan urlopów, sprawiły, że organizacje związkowe jeszcze w listopadzie zwróciły się do pracodawcy o wspólne przeprowadzenie analizy urlopowych wniosków załogi.

Dyrekcja postanowiła jednak na początek przeprowadzić tzw. konsultacje indywidualne z pracownikami za pośrednictwem bezpośrednich przełożonych. Efektem jest jednak głównie spore zamieszanie, którego przykładem jest przerwa urlopowa zaplanowana na 27-30 stycznia 2014. Niby mająca pozwalać na wyjazd z dziećmi na zimowe ferie, tyle tylko, że obejmująca cztery dni w środku przerwy w zajęciach szkolnych (wypada od 20 stycznia do 2 lutego 2014), a do tego po tym urlopie w kalendarzu zaplanowano pracę zarówno w piątek (31 stycznia), jak i sobotę (1 lutego). Słowem najwyraźniej starano się, aby wyjazd nie był zbyt długi... Później ogłoszono wprawdzie, że 31 stycznia oraz ostatnie dni grudnia będą dniami bez produkcji, co jednak nie zmienia faktu, że w kalendarzu pozostają dniami roboczymi. Ani polskie, ani unijne prawo pracy nie przewiduje czegoś takiego jak „dzień nieprodukcyjny”. W kalendarzu pracy mogą znajdować się tylko dni robocze i wolne. Trzeciego wyjścia nie ma.

Podobnych „kwiatków” pracownicy zgłaszają więcej i dlatego chyba najwyższy czas, aby dyrekcja przeprowadziła konsultacje kalendarza ze związkami zawodowymi, które tych pracowników reprezentują. Szczególnie, że nawet podczas tych indywidualnych narad z ludźmi mogą i powinni być obecni przedstawiciele związków zawodowych reprezentujących poszczególnych zatrudnionych. Mają oni do tego takie samo prawo, jak zatrzymany przez policję do adwokata.