Zgodnie z art. 188 Kodeksu Pracy „pracownikowi wychowującemu przynajmniej jedno dziecko do 14 lat przysługuje w ciągu roku kalendarzowego zwolnienie od pracy na 2 dni, z zachowaniem prawa do wynagrodzenia”. O terminie tego zwolnienia, które należy do uprawnień związanych z rodzicielstwem, a jest związane z procesem wychowawczym, decyduje sam pracownik, który jedynie – mówi o tym ministerialne rozporządzenie dotyczące usprawiedliwiania nieobecności w pracy – ma obowiązek uprzedzić pracodawcę o przyczynie (wystarczy podać: opieka nad dzieckiem, art. 188 KP) oraz okresie nieobecności (zwolnienie można bowiem podzielić na dwa oddzielne dni). Jeśli pracownik dochował tego wymogu oraz oczywiście wcześniej złożył oświadczenie o zamiarze korzystania z uprawnień wynikających ze sprawowania opieki nad dzieckiem, to pracodawca ma obowiązek zwolnić go od pracy. Żadne z przepisów prawa nie przewiduje bowiem możliwości „odmowy udzielenie” zwolnienia od pracy wynikającego z art. 188 KP, w sytuacji, gdy pracownik spełniał wymogi formalne.

Tym samym zdarzające się praktyki niektórych GL-ów, mających w zwyczaju „nieudzielanie opieki nad dzieckiem” są całkowicie bezprawne i nie tylko w oczywisty sposób naruszają zasady współżycia społecznego, ale również wydają się wypełniać znamiona wykroczenia przeciwko prawom pracowniczym, zagrożonego – zgodnie z art. 281 pkt 5 Kodeksu Pracy – karą grzywny do 30 tys. zł.