Podwyżkę w wysokości „aż” jednego procenta zaproponowała dyrekcja Voith, jeszcze niedawno zwanego Premier, podczas negocjacji płacowych. Gest niczym przy corocznym wypełnianiu PIT, gdy jeden procent można przekazać na schronisko dla bezdomnych.
Dyrekcja początkowo przekonywała, że winnym jest rząd, który podniósł (o 2 proc.) składkę rentową, na co wydano pieniądze na wynagrodzenia. Śliczne tłumaczenie, ale idąc tym torem myślenia pracownicy powinni pracodawcy wysyłać wyższe rachunki za czynsz, czy też paliwo. Solidarność domaga się, aby podwyżka płac, co najmniej, wyrównywała ich realny spadek wynikający z drożyzny, czyli była jakieś pięć razy wyższa. Odpowiedzią była podwyżka o 1,5 proc., czyli wyższą od poprzedniej o całe 5 promili. We krwi to może sporo, ale na pasku wypłat już zdecydowanie nie.