Powoli do finału zbliża się serial „GM sprzedaje Opla”, przy którym akcja wenezuelskich telenowel wydaje się wartka niczym przełom Dunajca. Choć bowiem od podpisania listu intencyjnego między GM a trustem Magna/Sbierbank upłynęło ponad półtora miesi?ca niewiele nowego wiadomo o losach Opla i naszego zakładu. Natomiast jednocze?nie do?ć cudownie mnoż? się potencjalni nowi inwestorzy. Dlatego przeciętnemu obserwatorowi trudno się połapać w szumie medialnych informacji. Jednak stara prawda mówi, że gdy nie wiadomo o co chodzi, to chodzi o pieni?dze. Tylko, że w tym wypadku to s? również o nasze pieni?dze.

Klaus Franz, przewodnicz?cy Europejskiego Forum Pracowników (EEF) GM w wywiadzie dla Rzeczpospolitej twierdzi, że ofertę nowego inwestora poznamy w tym tygodniu. Wstępna umowa GM z Magn? miała zostać podpisana w poniedziałek, 20 lipca, wieczorem w Detroit (czyli we wtorek nad ranem w Europie). Jednak Financial Times twierdził, że GM coraz poważniej rozważa ofertę belgijsko-amerykańskiego holdingu RHJ (jest on powi?zany z funduszem Ripplewood, który był wymieniany jako kandydat do zakupu Opla w maju). Problemem maj? być patenty i technologie, które przekaże GM. Amerykanie domagaj? się aby nie były one szerzej wykorzystane. Magna nie może dać takich gwarancji, tym bardziej, że jej rosyjski partner nie ukrywa, że zależy mu na dostępie do rozwiniętych technologii, a nie na zakładach w Bochum czy Eisenach. Klaus Franz twierdzi jednak, że Magna już się porozumiała z GM w sprawie transferu technologii do Rosji. Jakiego by jednak inwestora nie wybrał GM, to dla nas najważniejsze s? losy zakładu w Gliwicach. Szef EEF GM podkre?la, że mamy „swoj? now? Astrę i z biznesowego punktu widzenia nie ma sensu tego zmieniać”. Pytanie tylko, czy Rosjanie, aby na pewno, maj? takie samo postrzeganie biznesu?

Porozumienie, nie dyktat...
Podczas ostatniego spotkania z przedstawicielami Magny, do którego doszło w Russelshaim zwi?zkowcy potwierdzili, że podstaw? wszelkich planów oszczędno?ciowych musi być porozumienie z partnerami społecznymi oraz wzajemno?ć zobowi?zań. Nie może być zatem mowy o dyktacie i automatycznym cięciu kosztów pracowniczych o taki, czy inny wskaĽnik procentowy. Wszelkie wyrzeczenia ze strony pracowników zakładów Opla musz? wi?zać się z gwarancjami dotycz?cymi warunków pracy i gwarancji zatrudnienia oraz przedstawieniem kompleksowych biznes planów, jak oszczędno?ci poczynione kosztem ludzi maj? być wykorzystane w interesie załogi.
– Obie strony musz? solidarnie ponosić koszty restrukturyzacji marki i na równym stopniu korzystać z jej efektów – mówi Mirosław RzeĽniczek, wiceprzewodnicz?cy Solidarno?ci GMMP. – W żadnym wypadku nie może być tak, że rachunki płac? pracownicy, a szampana pije zarz?d.

Dlatego też Ľródeł oszczędno?ci nowi wła?ciciele powinni szukać nie tylko w kieszeniach załóg. Szczególnie, że koszty pracownicze nie stanowi? wcale największej pozycji w?ród wydatków. Zreszt? poprawę kondycji finansowej i pozycji rynkowej można osi?gn?ć nie tylko przez cięcie kosztów, ale również zwiększanie przychodów, np. za spraw? skutecznej polityki produkcyjnej oraz umiejętnego rozpoznania rynku. Okazuje się, że nawet w czasie kryzysu – i to największego od lat 30. ubiegłego wieku – s? model samochodów, których sprzedaż ro?nie.

Dlatego też warto skoncentrować się na skutecznym rozpoznaniu potrzeb rynku. Nie wolno tolerować sytuacji, gdy menadżerowie za ogromne pieni?dze (bo ponoć znaj? rynek) podejmuj? błędne decyzje, za które maj? póĽniej płacić zwolnieniem doskonale wypełniaj?cy swoje zadania robotnicy w poszczególnych zakładach. Priorytetem w programie ratowania Opla musi być utrzymanie miejsc pracy, a nie ich likwidacja.