Tydzień pracy w UE będzie nadal wynosił do 48 godzin, ale za zgod? pracownika będzie go można wydłużyć maksymalnie do 65 godzin - postanowili w nocy z poniedziałku na wtorek ministrowie pracy "27" zebrani w Luksemburgu.

Po kilkunastu godzinach zaciętych negocjacji słoweńskiemu przewodnictwu UE udało się przeforsować kompromis w sprawie kontrowersyjnej nowelizacji dyrektywy o czasie pracy. W porównaniu z obecnymi przepisami, wprowadza ona surowsze warunki wydłużenia tygodnia pracy ponad 48 godzin (tzw. opt-out). Wprowadza też rozróżnienie na "aktywny" i "nieaktywny" czas dyżurów, np. lekarskich.

Tak jak postulowała Polska, za zgod? pracownika tydzień pracy będzie można wydłużyć do 60 godzin w trzymiesięcznym okresie rozliczeniowym, chyba że inaczej stanowi zbiorowy układ pracy lub porozumienie partnerów społecznych w danym kraju. Przy braku porozumienia i przy zaliczeniu nieaktywnego czasu dyżurów do normalnego czasu pracy (tak jak w Polsce) tygodniowy czas pracy można wydłużyć nawet do 65 godz.

Obecna dyrektywa z 1993 r., nowelizowana 10 lat póĽniej, dawała możliwo?ć wydłużenia tygodnia pracy nawet do 78 godzin - za zgod? pracownika. Poza tym, że ten czas zostanie skrócony do maksymalnie 65 godzin, ministrowie zgodzili się na kilka dodatkowych warunków, np. zgoda pracownika nie może nast?pić wcze?niej niż po czterech tygodniach od podpisania umowy o pracę. Dlatego unijny komisarz ds. pracy Vladimir Szpidla cieszył się "że kompromis ma sens i stanowi oczywisty postęp społeczny".

Ale - wbrew apelom "socjalnie" nastawionych krajów - stosowanie opt-outu nie będzie ograniczone w czasie. Zadowolona jest z tego Polska, która chciała unikn?ć kłopotów z czasem w pracy w służbie zdrowia, gdzie stosowane s? opt-outy (dyżury lekarskie!). Dlatego Polska poparła kompromis, przyjęty większo?ci? kwalifikowan?.

Wstrzymały się natomiast m.in. Belgia, Hiszpania, Grecja i Cypr, krytykuj?c zbyt duże ustępstwa na rzecz obozu "liberalnego". Ich przedstawiciele wyrazili nadzieję, że dodatkowe kryteria opt-outu wprowadzi Parlament Europejski, który na równi z krajami członkowskimi ma prawo głosu w sprawie dyrektywy. Kraje "socjalne" domagaj? się m.in. ograniczenia w czasie możliwo?ci przedłużenia tygodnia pracy do 60-65 godzin.

Wraz z dyrektyw? o czasie pracy ministrowie przyjęli też dyrektywę o agencjach pracy tymczasowej: chodzi o zrównanie praw pracowników tymczasowych z zatrudnionymi na stałe już od pierwszego dnia zatrudnienia, chyba że inaczej postanowi? partnerzy społeczni w danym kraju członkowskim. Taki kompromis był do zaakceptowania dla Wielkiej Brytanii, gdzie w maju została zawarta umowa między zwi?zkowcami a pracodawcami. Wcze?niej Londyn protestował, twierdz?c, że propozycja grozi zachwianiem równowagi na rynku pracy, wzrostem kosztów i utrat? konkurencyjno?ci.

W zależno?ci od poprawek przyjętych przez PE, dyrektywa o czasie pracy może wej?ć w życie za 2-3 lata. Po 4 latach od wdrożenia Komisja Europejska ma przedstawić raport z jej funkcjonowania, za? rok póĽniej - propozycje ewentualnych zmian.